Canciello 'e massaria, canciello 'nchiuso, che catenaccio mamma nc'êva miso. Sti ddoje zetelle, duje cunfiette rosa, sperévano pe' n'ommo e pe' nu vaso. E manco 'a bruna, 'a cchiù maleziosa, puteva ascì da 'a casa cu na scusa. E allora Ammore, ndrànghete, na notte che te fa? Cu na scalella d'oro, 'mbracci'â bruna se ne va. "Nenné'", dicette 'a 'gnóra, "che sóngo sti suspire?" "E' 'o ventariello, oje mà', ca smove 'e ffronne, 'a notte, 'int'a ll'està". E 'a bruna addeventaje cchiù ghianca e rossa senza russetto 'nfaccia e 'mpont'ô musso. Cu 'o core doce comm'a ll'ananasso se prufumava 'e ccarne 'e spicaddossa. E 'a sora picciava appriesso a essa: "Pecché sulo pe'mmé, nisciuno passa?" E allora Ammore, ndrànghete, na notte che te fa? Da n'albero 'e cerase, 'mbracci'â bionda se ne va. "Nenné', ma chi se lagna, pe' 'mmiez'a 'sta campagna?" "E' 'a volpe, duorme oje mà', che 'a pullanchella è ghiuta a muzzecà". Chiagnenno tutt'e doje 'mbracci'â cummara tenevano 'e ffaccelle comm' 'a cera. Dicette 'a cummarella: "Oje né' ve prore? Jammo addu mamma aunite a sti signure. Cummá', né catenacce o mascature, nce ponno pe' na femmena in amore. Si vò' filà, nu spruóccolo ll'abbasta pe' filà, si 'a 'nchiude 'int' 'a furtezza, mette 'e scelle e se ne va. Si 'nnanze vede 'o ffuoco, si 'nnanze tene 'o mare nu segno ca lle fa, cu ll'uocchie 'nchiuse, 'mbracci'a 'ammore va. Trasìte, picceré, sposa cu sposo, vasate a mano a gnora e tanta a sposa